Kültüre edilmiş C6 glioma hücrelerinde epigallokateşin gallat ve resveratrolün biyokimyasal etkilerinin incelenmesi

Abstract

Çalışmamızda, antioksidan özellikleri bilinen Epigallokateşin Gallat ve Resveratrol’ün sıçan C6 glioma hücre soyunda ayrı ayrı ve birlikte kullanılarak biyokimyasal etkileri araştırıldı. Epigallokateşin gallat 50, 100 μg, resveratrol 25, 50 μg dozlarda ve bunların kombinasyonları 24, 48, 72 saatlik sürelerle kültür ortamında hücrelere uygulandı. Bu uygulamaların sonunda total siyalik asit, lipid bağlı siyalik asit, protein karbonil ve malondialdehit düzeyleri tayin edildi ve sonuçlar Mann-Whitney U testine göre değerlendirildi. Elde edilen değerler istatistiksel olarak karşılaştırıldığında; kateşin + resveratrol grubunun 100+50 μg’lık dozunun 72. saatteki total siyalik asit düzeyinin, kontrol grubununa göre düşük (p<0.05) olduğu tespit edildi. Kateşin 50 μg grubunun 24. saat lipid bağlı siyalik asit düzeyi, resveratrol 25 μg grubunun 24. saat, yine kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük (p<0.05) bulundular. Resveratrol grubunun 50 μg’lık dozlarının 72. saatlik protein karbonil tayini düzeyleri kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük (p<0.05) olduğu saptandı. Total siyalik asit, lipit bağlı siyalik asit ve protein karbonil parametrelerinde istatiksel olarak anlamlı olan doz ve zamanlar, oksidatif strese karşı olumlu cevap alındığını gösterir. Lipid oksidasyonu göstergesi olan malondialdehit düzeyinde anlamlı bir düşüş bulunamadı bu da maddelerimizin uyguladığımız doz ve zaman dilimlerinde oksidatif strese karşı olumlu etkisi olmadığı şeklinde yorumlandı. Sonuç olarak her biyokimyasal parametrenin en uygun doz ve zamanda C6 glioma hücrelerini etkilediğini ve bu konsantrasyonlarda kullanılabilirliği uygun olduğu sonucuna varıldı. Çalışmamıza farklı biyokimyasal parametreler ve hücresel yöntemler eklenerek devam edilecektir.

In our study, the antioxidants epigallocatechin-gallate and resveratrol were investigated separately and together with respect to their biochemical effects on rat C6 glioma cell line. Epigallocatechin-gallate and resveratrol were treated at cell culture in doses of 50, 100 μg and 25, 50 μg and these doses combination at 24, 48 and 72 hours. At the end of these applications, total sialic acid, lipid bound sialic acid, protein carbonyl, malondialdehyde levels were determined and results were evaluated according to the Mann-Whitney U test. The obtained values were compared statistically, 100+50 μg dose of catechin plus resveratrol group at 72 hour, total sialic acid level was statistically significantly lower than the control group (p<0.05). 50 μg dose of catechin group at 24 hour, lipid bound sialic acid level and 25 μg dose of resveratrol group at 24 hour, lipid bound sialic acid level was statistically significantly lower than the control group (p<0.05). 50 μg dose of resveratrol group at 72 hour, protein carbonyl level was statistically significantly lower than the control group (p<0.05). A statistically significant doses and times show that a positive result against oxidative stress at total sialic acid, lipid bound sialic acid and protein carbonyl. A significant decrease in the level of malondialdehyde has not found so that dose and time periods at our materials were interpreted as the absence of a positive effect against oxidative stress. In conclusion, C6 glioma cells are affected by biochemical parameters with optimal dose and time and also these concentrations are suitable for our results. The study will be continued by adding different biochemical and cellular methods.