Spina Bifidalı Çocuklardaki Renal Skar ve Fonksiyon Kaybının Değerlendirilmesinde Tc-99m DMSA ve Ultrasonografinin Karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada spina bifidalı çocuklardaki renal skar ve böbrek fonksiyonlarının değerlendirilmesinde renal ultrason (US) ve Dimerkaptosüksinik asit (DMSA) sintigrafilerinin duyarlılıklarını karşılaştırmayı amaçladık.Yöntemler: Çalışma grubuna median yaşı 2 yıl (6 ay - 23 yıl) olan renal US ve DMSA sintigrafi yapılan 100 (51 erkek, 49 kız) hasta alınmıştır. Renal US taraması standart protokole göre uygulanmıştır. Daha sonra şüphelenilen renal hasar ve fonksiyon kaybını değerlendirmek için DMSA sintigrafileri yapılmıştır. Renal skar tanısı için ultrasonografik kriterler; renal kontur lobulasyonu, renal parankimal incelme, renal parankim ekosunda artış ve yaşa göre belirlenen böbrek boyutlarında küçülme olarak kabul edilmiştir. DMSA sintigrafisinde ise %44 veya daha düşük diferansiyel fonksiyon anormal, aktivite tutulum defektleri ile kontur düzensizliği renal skar belirteçleri olarak kabul edilmiştir.Bulgular: Üç hastanın agenezisi olduğundan 100 hastadan 197 renal ünite incelendi. Renal skar (p=0,016) ve fonksiyon kaybını (p=0,001) değerlendirmede renal US ile karşılaştırıldığında DMSA sintigrafi anlamlı düzeyde üstün çıkmıştır. Her iki anomalide de DMSA sintigrafinin, US'dan 3 kat daha fazla duyarlı olduğu bulunmuştur.Sonuç: Renal US, üst ve alt üriner sistem enfeksiyonunun değerlendirilmesinde ilk görüntüleme modalitesi olmakla birlikte skar ve fonksiyon kaybının görüntülenmesinde; sıklıkla rotaskolyozu,obezitesi,renal pozisyon anomalisi ve barsak gaz distansiyonu olan SB hastalarında tek başına güvenilir değildir. Renal skar ve fonksiyon kaybınının erken dönemde atlanmaması için US'u takiben DMSA sintigrafi yapılmalıdır.

Objective: We aimed to compare the sensitivity of ultrasonography (US) and Dimercaptosuccinic acid (DMSA) scintigraphy in evaluating renal scarring and kidney function in children with spina bifida (SB).Methods: The study group comprised 100 patients (51 boys and 49 girls) with SB who underwent renal US and DMSA scintigraphy. The median age was 2 years (range: 6 months - 23 years). Renal US scans were performed by applying standard protocols. Subsequently, DMSA scintigraphy was performed to evaluate suspected renal damage and function loss. Sonographic criteria for renal scarring included renal contour lobulation, renal parenchymal thinning, increased renal parenchymal echo, and decreased the age of renal size. For DMSA scintigraphy, <=44% differential function was considered abnormal, and contour irregularities and defects were accepted as indicators of renal scarring.Results: Three patients had unilateral agenesis; thus, 197 kidneys were examined from 100 patients. DMSA scintigraphy was significantly superior to renal US in evaluating both renal scarring (p=0.016) and renal function loss (p=0.001). DMSA scintigraphy was three times more sensitive in detecting both abnormalities than US.Conclusion: Renal US is the first imaging modality to evaluate upper and lower urinary tract infection; however, it alone is not reliable for monitoring scarring and function loss in patients with SB, who usually have rotoscoliosis, obesity, renal position anomalies, and intestinal gas distention that may corrupt the quality of the image. DMSA scintigraphy should be obtained to avoid underestimating renal scarring and function loss.