Sedasyon Altındaki Yoğun Bakım Hastalarında Magnezyum Düzeyleri ve Deliryum Gelişmesi Üzerine Olan Etkileri

Abstract

ÖZET Amaç: Deliryum, yoğun bakımda kritik hastalıkların neden olabileceği, akut beyin disfonksiyonu ile seyreden, ciddi sonuçlara yol açabilecek ihmal edilmemesi gereken bir durumdur. Magnezyum (Mg) beyni etkileyen birçok fizyolojik olayda önemli rol oynamaktadır. Yoğun bakım (YB) hastalarında magnezyum düzeyleri ve deliryum gelişme sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Retrospektif olarak yoğun bakıma kabul edilen hastalar magnezyum düzeylerine göre (<0,7 hipomagnezemi, >0,7 normomagnezemi) iki gruba ayrılmıştır. Hastaların takipleri sırasında Richmond Ajitasyon Sedasyon Skalası (RASS) ve Yoğun Bakım için Konfüzyon Değerlendirme Metodu (CAM-ICU) kullanılarak yapılan deliryum değerlendirmeleri kaydedilmiştir. Ayrıca deliryum için risk faktörleri olarak belirtilen mekanik ventilasyon, uygulanan sedasyon miktarı, yaş, cinsiyet, sepsis, şok, onkolojik hastalık, operasyon sonrası YBÜ’ye alınma durumu, giriş SOFA ortalaması, giriş APACHE II ortalaması, giriş Mg ve ortalama Mg düzeylerinin deliryum gelişmesi üzerine olan etkilerini hasta kayıtlarından ikincil çıktılarımız olarak belirledik. Bulgular: Değerlendirilen 178 hastadan 72 hastada deliryum pozitif bulunmuştur. Hipomagnezemik hastaların %45’inde deliryum gelişirken, bu oran normomagnezemik grupta %25 olarak bulunmuştur. Deliryum gelişen grupta YB kalış süresi, mekanik ventilasyon süresi ve mortalite oranları yüksek bulunmuştur. Sonuç: Retrospektif olarak yaptığımız çalışmamızda deliryumun kritik hastalarda azımsanmayacak ölçüde çok görüldüğünü ve bunun gerek morbidite gerekse mortalite oranları üzerine etkili olduğunu diğer çalışma bulgularına paralel olarak bir kez daha göstermiştir. Anahtar Kelimeler: Deliryum, magnezyum

SUMMARY Objective: Delirium is a state not to be neglected which can cause severe consequences that is related to critical illness in intensive care unit with acute cerebral dysfunction. Magnesium (Mg) plays an important role in many physiological events affecting the brain. In this study, we retrospectively investigated the incidence of delirium development and its relationship with the serum Mg levels. Material and Method: Patients who admitted to intensive care unit (ICU) were divided in to two groups according to their serum Mg levels (&lt;0.7 hypomagnesaemia, &gt;0.7 normomagnesemia). Delirium was assessed using Richmond Agitation Sedation Scale and Confusion Assessment Method for ICU. We identified the duration of mechanical ventilation, applied sedation, age, gender, sepsis, shock, malignancy, ICU requirement after operation, admission SOFA score, admission APACHE II score, admission of Mg and mean Mg levels as secondary outcome measures whether they affected delirium incidence. Results: A total of 178 patients were assessed, 72 of them were found delirium positive. The incidence of delirium was found 45% in patients with hypomagnesaemia; this was found 25% in patients with normomagnesaemia. Duration of mechanical ventilation, ICU stay, and mortality rate were found higher in patients with delirium than those in individuals without delirium. Conclusion: We retrospectively investigated delirium incidence in critically ill patients and the percentage was found remarkably high. Our findings were parallel with the other studies that, delirium has a negative impact on morbidity and mortality rates.