Diyabetik Kardiyomiyopati Sıçan Modelinde Oksitosin Etkilerinin Histolojik ve Biyokimyasal Olarak İncelenmesi
Erişim
info:eu-repo/semantics/openAccessTarih
2017Yazar
Türker ÇavuşoğluÖznur Dilek Çiftçi
Eylem Çağıltay
Ayfer Meral
İlker Kızıloğlu
Serkan Gürgül
Oytun Erbaş
Üst veri
Tüm öğe kaydını gösterÖzet
Amaç: Son yıllarda prevalansı hızla artan, çeşitli kardiyak bozukluklara neden olan Diyabetes mellitus kronik metabolik bir hastalıktır. Sedanter yaşam şekli ve beslenme alışkanlıklarındaki yanlışlıklara bağlı olarak önemli bir sağlık problemi haline gelmiştir. Bu çalışmada, deneysel sıçan diyabetik kardiyomiyopati modelinde hiperglisemi ile oluşturulmuş hücresel hasar üzerinde oksitosin etkilerinin histolojik ve biyokimyasal olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: On iki adet sıçanın intraperitoneal (i.p) streptozosin enjeksiyonu ile diyabetik olmaları sağlandı. Sıçanların geri kalanına (n=6) herhangi bir verilmedi. Çalışma kapsamına 250 mg/dl ve daha yüksek kan şekeri düzeylerine sahip olan diyabetik kabul edilerek çalışmaya alındı. Daha sonra, diyabetik hale getirilmiş olan sıçanlar (n=12) rastgele, 1 mL/kg salin ile tedavi edilen diyabet grubu ve 28 gün boyunca 160 ?g/kg/gün i.p oksitosin ile tedavi edilen diyabet grubu olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Hayvanlar 28 günün sonunda sakrifiye edilip kalpten alınan kan ile biyokimyasal analizler, kalp kasından da histopatolojik incelemeler yapıldı. Bulgular: Diyabetik sıçanlarda oksitosin uygulaması ile histolojik olarak kardiyomiyosit kalınlığının azaldığı, biyokimyasal olarak ise TGF-?1 immünoekspresyonun, TGF-?, malondialdehit ve pentraxin-3 seviyelerinin azaldığı gözlemlenmiştir. Sonuç: Bu çalışmada elde edilen bulgular oksitosinin diyabetik kardiyomiyopatide olumlu etkilerinin olabileceğini göstermektedir. Objective: Diabetes mellitus is a chronic metabolic disease which has caused a various cardiac disorders, has dramatically increasing prevalance in recent years. Inaccuracies of the life style and eating habits made it an important health problem. In this study, it was aimed to investigate histochemical and biochemical effects of oxytocin on cellular damage induced by hyperglycaemia in experimental rat diabetic cardiomyopathy model. Methods: Streptozocin are injected to 12 rats intraperitoneally (i.p.) to make them diabetic. No agent was injected to the rest of the rats (n = 6). Rats with blood glucose levels of 250 mg/dl and higher were included into the study. Then, 12 diabetic rats were randomly divided into 2 groups; diabetes group treated with 1 mL/kg saline and diabetes group treated with 160 ?g/kg/day oxytocin for 28 days, intraperitonally. Animals were sacrificed at the end of 28 days, then biochemical examinations were performed with cardiac puncture and histopathologic examinations were performed with myocardium. Results: It was observed that oxytocin administration in diabetic rats decreased cardiomyocyte thickness, TGF-?1 immunosuppression, TGF-?, malondialdehyde and pentraxin-3 levels. Conclusion: Results of this study show that oxytocin have positive effects on diabetic cardiomyopathy.
Kaynak
Dicle Tıp DergisiCilt
44Sayı
2Bağlantı
http://www.trdizin.gov.tr/publication/paper/detail/TWpJMU16Z3hNUT09http://hdl.handle.net/11446/1558