Yaşa bağlı makula dejenerasyonuna sekonder gelişen koroid neovaskülarizasyonunun tedavisinde kullanılan intravitreal anti-vasküler endotelyal büyüme faktörü ajanlarının etkinliğini değerlendirmede kompleman faktör H polimorfiziminin yeri

Abstract

Amaç: Yaşa bağlı maküla dejenerasyonuna (YBMD) bağlı koroid neovaskülarizasyonu (KNV) bulunan hastalarda intravitreal antivasküler endotelyal büyüme faktörü (anti VEGF) tedavilerine yanıtı değerlendirmede kompleman faktör H (KFH) polimorfizminin yerini değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: YBMD’ye bağlı KNV’si bulunan ve intravitreal anti VEGF ile tedavi edilen 120 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların ortalama yaşları 66.51±10.34 idi. Hastaların 61’i intravitreal bevacizumab (İVB, % 50.8), 59’u intravitreal ranibizumab (İVR, % 49.2) ile tedavi edildi. Olguların 65’i (% 54.2) okkült; 47’si (% 39.2) predominant klasik ve 8’i (% 6.7) minimal klasik KNV’ye sahiptir. Olgular görme keskinliği, fundus fluoresein anjiyografisi (FFA) ve optik koherens tomografi (OKT) yönünden değerlendirildi. Her hasta KFH tek nükleotid polimorfizmi (Y402H) yönünden değerlendirildi. Bulgular: Hastaların 26’sı (% 21.7) TT, 57’si (% 47.5) TC ve 37’si (% 30.8) CC genotipine sahipti. İVB grubunda; TT ve TC gruplarında enjeksiyon öncesi ölçümlere göre enjeksiyon sonrası ölçümlerde görülen değişim düzeyi CC grubundan istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksektir (TT 0.38±0.42; TC 0.18±0.46 ve CC -0.15±0.21; p:0.001; p:0.006). IVR grubunda; TT ve TC gruplarında enjeksiyon öncesi ölçümlere göre enjeksiyon sonrası ölçümlerde görülen değişim düzeyi CC grubundan istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksektir (TT 0.46±0.47, TC 0.36±0.50 ve CC -0.15±0.21; p:0.001; p:0.001). Her iki ilaçla da TT ve TC gruplarında görme keskinliği artışı sağlanırken, CC grubunda görme keskinliği düşmüştür. İVR yapılan ve TT ve TC genotipine sahip hastalar tedaviye, İVB yapılan aynı genotipe sahip hastalara göre daha fazla yanıt vermişlerse de bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Enjeksiyon sayısının takip süresine oranı İVB grubunda 0.47±0.18 ve İVR grubunda 0.41±0.14 bulunmuştur. Sonuç: KFH CC genotipine sahip hastaların İVR ve İVB tedavisine yanıtı KFH TC ve TT genotipine sahip olan hastalara göre daha az olduğu tespit edildi. Bu veriler, ileride intravitreal tedaviler öncesinde hastaların KFH polimorfizmine bakılarak YBMD tedavisine karar verilebileceğini düşündürmektedir.

Introduction and Aim: DR (diabetic retinopathy) is a frequent microvascular complication which is leading to sudden and severe loss in visual acuity in DM (diabetes mellitus) patients. Our aim in this thesis is to compare the vitreous sample levels of VEGF, IL-8 and TNF-. which was taken during pars plana vitrectomy (PPV) in DR group and control group patients. Material and Method: In T.C Istanbul Bilim University Ophthalmology department as a study group 57 eyes of 57 DM patients who had been diagnosed with diabetic retinopathy and as a control group 22 cases of macular hole which is a proliferative vitreoretinopathy group were included in the study. 20 gauge PPV operation was applied to all patients. 0.5cc of vitreous samples were collected before opening vitrectomy infusion at the start of operation without being diluted. with 0.5 cc vitrektör was aspirated. Samples were transferred to the freezer at -70 oC. Results of IL-8, TNF. and for VEGF were calculated as pg / ml. Results: The vitreous concentrations of VEGF (1181,1679 ± 1230,43140 pg/ml [76.65– 6982.29]) were significantly elevated in the samples from patients with DR when compared with the samples from control patients (3,8673 ± 5,00354 pg/ml [0,07–16,44]) (P<0,001) Vitreous concentrations of IL-8 (82,7891 ± 74,08700 pg/ml [0,08–307,09]) and TNF-. (18,0007 ± 13,90015pg/ml [2,32 –51,11]) were also significantly elevated in the macular edema patients when compared with control patients IL-8 level (2,9805 ± 3,77546 pg/ml [0.08–18.53]) and TNF-. level (1,7005 ± 1,26949 pg/ml [0,1–5,17]) (P <0,001). Conclusions: As a result, in the light of our findings as an inflammatory and angiogenic mediators IL-8, and as an intercellular permeability and cell proliferation mediators VEGF are may be associated with progression of DR to PDR. As past studies strongly indicate that TNF-. plays a role in retinal neovascularization this thesis also showed that TNF-. may play a role in the development of PDR.