Safen ven greft hastalığında ilaç salınımlı stent ile çıplak metal stent uygulamasının uzun dönem sonuçlarının karşılaştırılması

Abstract

Giriş: Koroner arter hastalığının (KAH) tedavisinde kullanılan girişimsel yöntemler ile hastalığın tedavisinde çok büyük ilerleme katedilmiştir. Koroner arter baypas cerrahisi (CABG), stabil KAH’nın tedavisinde kısa ve orta dönemde mükemmel sonuçlara sahiptir. Ancak, CABG sonrası 10 yıllık süreçte ven greftlerinin (SVG) yalnızca %50-60 ‘ ı anlamlı aterosklerotik hastalıktan etkilenmemiştir. Safen ven greftlerindeki aterosklerotik proçes, koroner arterler ile karşılaştırıldığında kötü prognoz ile ilişkili bir çok karakteristiğe sahiptir. Redo cerrahi, ilk yapılan CABG ile karşılaştırıldığında daha yüksek operatif mortaliteye sahip olması nedeniyle perkütan koroner girişimle (PKG) revaskülarizasyon tedavisi redo cerrahiye çarpıcı bir alternatif olmaya başlamıştır. Çıplak metal stent (BMS) tedavisinin obstrükte SVG’lerinde kullanımı, işleme bağlı komplikasyon oranı ve uzun dönem majör istenmeyen kardiyovasküler olay (MACE) sıklığında anlamlı düşüşle sonuçlanmıştır. İlaç salınımlı stent (DES), nativ koroner arterlerdeki PKG işlemlerinde MACE’ı azaltmada BMS’e üstündür. Buna rağmen SVG hastalığının PKG ile tedavisinde, BMS ile DES’i karşılaştıran çalışmaların sonuçları farklıdır. Bu çalışmalarının çoğunun, non-randomize ve küçük sayılı olması bu farklı yöndeki sonuçlara sebebiyet verebilir. Amaç: Çalışmamızda; Safen ven greft hastalığı olan hastalara uygulanan çıplak metal veya ilaç salınımlı stent implantasyonu sonrası takipte, her iki grup stent arasındaki MACE oranlarının karşılaştırılması ile hastaya ve yönteme ait değişkenlerin ve özellikle tirofiban ve distal emboli koruma cihazı gibi yardımcı ajanların MACE’a katkısını incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ocak 2000 ile Aralık 2008 tarihleri arasında hastanemiz kardiyoloji servisinde yatan ve koroner anjiografi ve kateterizasyon laboratuarında safen ven greft hastalığına PKG işlemi uygulanmış 435 hasta değerlendirmeye alındı. Çalışma retrospektif olarak dizayn edildi. Hastalar, SVG hastalığına BMS ve DES implante edilmiş olmak üzere iki gruba ayrıldı. Dahil edilme kriterlerine göre, yaşları 36-90 arasında değişen (ortalama 63,38±9,49), SVG ‘ine BMS implante edilmiş 203 hasta ile SVG ‘ine DES implante edilmiş 82 hasta, toplam 285 hasta çalışmaya dahil edildi. Olguların takip süreleri 1-126 ay arasında değişmekte olup, ortalaması 45,27±31,02 aydır. Bulgular: Demografik veriler karşılaştırıldığında, her iki grup arasında istatistiksel anlamlı fark bulunmadı. Olguların %53,3’ünde (n=152) MACE, %13,3’ünde (n=38) MI, %10,3’ünde (n=29) tüm sebepli ölüm, %25,6’sında (n=73) TVR/TLR, %14,7’sinde (n=42) TVF gözlenmektedir. MACE oluşumuna göre Tirofiban kullanımı arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamakla birlikte (p>0,05) tirofiban kullanılan olgularda MACE oranı daha yüksek saptandı. MACE oluşumuna göre distal emboli koruma cihazı kullanımı arasında istatistiksel anlamlı farklılık bulunmamaktadır (p>0,05). MACE gelişimi ile DES ve BMS kullanımı arasında istatistiksel anlamlı farklılık bulunmaktadır (p<0,01), DES kullanımı MACE oluşumunu 3,03 kat azaltmaktadır (Odds Ratio:3,03; %95 CI:1,77 – 5,18). Sonuç: Çalışmamızın sonucunda, SVG hastalığının PKG ile tedavisinin her iki stent tipi kollarında, BMS ile DES’in maksimum 126 aylık ( ortalama 45,27±31,02) takip süresinde MACE oranlarının karşılaştırılmasında, DES ile tedavi edilen hastalarda, BMS ile tedavi edilenlere göre MACE oranları 3 kat azalmaktadır. Sınırlı kullanım sayısı olan tirofiban ve distal emboli koruma cihazının etkinliği konusunda, istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamazken, tirofiban kullanılan olgularda MACE oranının fazla olması dikkat çekicidir.

Introduction: By using invasive methods in coronary artery disease treatment succes has improved greatly. Coronary artery bypass surgery has excellent results in the treatment of stable CAD. But 10 year follow up after CABG has shown that only 50-60% of the vein grafts are not affected by atherosclerotic disease. The atherosclerotic proces of the saphenous veins are characterised with many bad prognostic factors compared with coronary arteries. Because of Redo surgery has much more operative mortality compared with first time CABG, revascularization treatment with percutaneous coronary procedure has started to be an alternative to redo surgery. By using bare metal stents (BMS) on obstructed SVG, complications due to procedure and long term MACE rates have significantly decreased. At percutaneous coronary procedures, drug eluting stents (DES) are superior to BMS on native coronary arteries on minimilazing MACE rates. Although, this results of studies which compares usage of DES with BMS at SVG disease are different. This may be caused that most of these studies are non-randomized and small populated. Aim: We tried to investigate the differences on MACE rates, the charecteristics on patients and procedure and especially the effects of tirofiban and distal emboli protection device on MACE between the two stents after SVG disease. Material and Methods: Between january 2000 and december 2008, 435 patients that underwent percutaneous coronary procedure because of SVG disease is evaluated. The design of the study is retrospective. Patient are divided into two groups as BMS implanted and DES implanted. According to introduction criterias 285 patients, whose ages were between 36-90 (median age 63,389,49) were accepted to the study of whom 203 patients used BMS and 83 patients used DES. The avarage follow up is 1-126 months and median follow up is 45,2731,02 months. Result: There were no statistical significance between patient characteristics. Of these cases 53,3%(n=152) had MACE, 13,3%(n=38) MI, 10,3%(n=29) all cause death, 25,6%(n=73) TVR/TLR, 14,7%(n=42) TVF. There were no statistical difference on tirofiban usage between MACE events but MACE rates were significantly higher between tirofiban users (p>0.05). There were no statistical difference between DES and BMS usage and MACE events(p<0.01), MACE events are 3.03 times more less between DES users(Odds Ratio:3,03; 95% CI:1,77-5,18). Conclusion: Between the two groups, MACE rates are 3 times more less between DES users compared to BMS users. While there were no statistical difference on usage of tirofiban and distal emboli protection device, the MACE rates were higher between tirofiban users.