The relationship between cardiometabolic risks and vitamin D levels with the degree of obesity

Abstract

Aim: The aim of this study was to evaluate the cardiometabolic risk factors including vitamin D levels according to the degree of obesity in adolescents. Material and Methods: This is a retrospective cross-sectional study. A total of 363 overweight/obese adolescents aged between 11 and 18 years who were evaluated in our clinic from January 2012 to December 2015 were included in the study. The degree of obesity was calculated as the body mass index standard deviation. Hypertension, dyslipidemia, hyperinsulinemia, hyperglycemia, insulin resistance, and vitamin D deficiency were defined as cardiometabolic risk factors. Mann-Whitney U, Chi-square, Spearman and Pearson’s correlation tests, and linear regressions analyses were used for statistical analyses. Results: Of the 319 (n=319/363) adolescents, all of whose cardiometabolic risk factors were known, 267 (85.7%) had at least one cardiometabolic risk factor. The body mass index standard deviation had a positive correlation with the number of cardiometabolic risk factors (p<0.001). In the linear regression models in which sex and age were considered as covariates, an increase of one unit in the body mass index standard deviation led to an increase of 6.085 mm Hg in systolic blood pressure, 4.4 mm Hg in diastolic blood pressure, 1.59 points in HOMA-IR, 13% in insulin level, and a decrease of 2.16 ng/mL in vitamin D levels. Conclusion: In adolescents, the number of cardiometabolic risk factors increases as the degree of obesity increases. The determination of the severity of obesity can help to identify individuals at greater risk for higher blood pressure, impaired glucose metabolism, and lower serum vitamin D levels. On the other hand, the degree of obesity may not reflect the presence of abnormal lipid and glucose levels.

Amaç: Bu çalışmanın amacı ergenlerde obezite derecesine göre D vitamini düzeylerini içeren kardiyometabolik risk etmenlerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma geriye dönük kesitsel bir çalışmadır. Çalışmaya Ocak 2012–Aralık 2015 tarihleri arasında kliniğimizde değerlendirilen 11–18 yaş aralığında toplam 363 aşırı ağırlıklı/şişman ergen alındı. Şişmanlığın derecesi beden kitle indeksi standart sapması olarak hesaplandı. Hipertansiyon, dislipidemi, hiperinsülinemi, hiperglisemi, insülin direnci ve vitamin D eksikliği kardiyometabolik risk etmenleri olarak tanımlandı. İstatistiksel çözümlemelerde Mann-Whitney U, Ki-kare, Spearman ve Pearson korelasyon testleri ve linear regresyon çözümlemeleri kullanıldı. Bulgular: Tüm kardiyometabolik risk etmenleri bilinen 319 (n=319/363) ergenin 267 (%85,7) en az bir kardiyometabolik risk etmenine sahipti. Beden kitle indeksi standart sapması, kardiyometabolik risk etmeni sayısı ile aynı yönlü ilişki gösterdi (p=0,0001). Cinsiyet ve yaşın eş değişkenler olarak kabul edildiği linear regresyon modellerinde, beden kitle indeksi standart sapmasındaki bir birimlik artış, sistolik kan basıncında 6,085 mmHg, diyastolik kan basıncında 4,4 mmHg, HOMA-IR’de 1,59 puanlık, insülin seviyesinde %13’lük artışa; 25 hidroksi D vitamini seviyesinde 2,16 ng/ml azalmaya yol açıyordu. Çıkarımlar: Ergenlerde, obezite derecesi arttıkça kardiyometabolik risk etmeni sayısı artmaktadır. Şişmanlığın ciddiyetinin belirlenmesi, daha yüksek kan basıncı ve bozulmuş glukoz metabolizması ve daha düşük serum D vitamini seviyeleri için daha fazla risk altında olanları belirlemede yardımcı olabilir. Diğer taraftan obezite derecesi anormal lipid ve glukoz düzeylerinin varlığını yansıtmayabilir.