Functional outcomes after treatment of traumatic brachial plexus injuries: Clinical study

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı istatistiksel geçerliliği olan değerlendirme araçları kullanılarak fonksiyonel sonuçları ve hastaların yaşam kalitesini ince- lemektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Hastalar telefon ile arandı. Kısa form-36 (SF-36), el-kol ve omuz maluliyet değerlendirme anketi (DASH), bir ağrı derecelen- dirme testi hastalar tarafından dolduruldu ve hastaların uygulanan cerrahi ile ilgili memnuniyeti sorgulandı. BULGULAR: İ.Ü. İstanbul Tıp Fakültesi, Nöroşirürji Kliniği’nde 1997-2010 yılları arasında travmatik brakiyal pleksus yaralanması (TBPY) tanısıyla toplam 33 hasta tek bir cerrah tarafından (MI) ameliyat edildi. Üç hasta değerlendirmeye katılmayı reddetti ve üç hasta çalışmaya alınmadı. Toplamda 27 hasta, ortalama 79.6 aylık takip süresi ile çalışmaya alındı. TBPY’nin en sık nedeni motorlu araç kazaları idi. On dört hastada izole supraklaviküler, üç hastada ise infraklaviküler yaralanma vardı. Kalan 10 hastada yaralanmalar hem supra- hem infraklavikülerdi. Üç hastada kök avülsiyonuna rastlandı. Travma sonrası ilk altı ay içinde ameliyat edilen hastaların SF-36, DASH testleri ve ağrı dereceleri, diğer hastalara göre belirgin şekilde daha iyi olarak bulundu. TARTIŞMA: SF-36 ve DASH gibi istatistiksel geçerliliği olan testler TBPY hastalarının değerlenmesinde kullanılabilecek değerli araçlardır. TBPY ile ilgilenen özelleşmiş merkezler için, bu testlerin ameliyat öncesi ve sonrası dönemde uygulanmasıyla hastaların öznel şikayetlerinin nesnel olarak değerlendirilmesi mümkündür.

BACKGROUND: The aim of this study is to evaluate functional outcome and quality of life using statistically validated tools. METHODS: Participating patients were called and asked questions from the Short Form 36 (SF-36), the Disability of the Arm, Shoul- der and Hand (DASH) questionnaire, a pain scale and an additional question on their satisfaction with surgery. RESULTS: A total of 33 patients were operated by a single surgeon (MI) between 1997 and 2010 at the Neurosurgery Department of Istanbul School of Medicine. Three of these patients refused to participate and three other patients were excluded, leaving 27 patients, with an average follow-up of 79,6 months, for review. The most common cause of traumatic brachial plexus injuries (TBPI) was motor vehicle accidents. Fourteen patients had isolated supraclavicular injuries and three patients had infraclavicular injuries. The remaining 10 patients’ injuries were both supra- and infraclavicular. Avulsion was encountered in three patients. The patients who were operated within the first six months after trauma represented significantly better scores in DASH, SF-36 and pain scale. CONCLUSION: Statistically validated tests like DASH and SF-36 questionnaires are valuable tools for evaluating TBPI patients. Centers specialized in treating TBPI with surgery may use these tests pre- and postoperatively which lead to objective personalized evaluation of patients’ subjective symptoms.