Temporomandibuler eklem disfonksiyon sendromlu hastalarda klinik ve psikopatolojik özellikler

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, temporomandibuler eklem disfonksiyon sendromu (TMEDS) tanılı hastaları alt tanı gruplarına göre klinik ve psikopatolojik özellikler açısından karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Multidisipliner Temporomandibuler Eklem (TME) Tanı ve Tedavi Ünitesi Polikliniği’ne başvuran ve TMEDS tanısı konan 200 hasta çalışmaya alındı. Hastalar yalnız miyofasiyal ağrısı olanlar (Grup-1), yalnız TME hastalığı olanlar (Grup-2) ve TME hastalığı ile birlikte miyofasiyal ağrısı olanlar (Grup-3) şeklinde üç alt gruba ayrıldı. Tüm hastalara standart TME muayenesi yapıldı. Hastalar psikopatolojik özellikler açısından Kısa Semptom Envanteri (KSE) ve Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ) ile değerlendirildi. Bulgular: Grup-2’de diğer iki gruba göre maksimal ağız açıklığı, Grup-1’e göre ise sağ ve sol maksimal lateral hareket anlamlı olarak daha azdı. Grup-3’te Grup-1’e göre maksimal protrüzyon anlamlı biçimde daha az bulundu. Grup-2’de diş sıkma/gıcırdatmanın ve stresin etkisi Grup-3’e göre anlamlı olarak daha azdı. Grup-2’ye göre, Grup-1’deki hastaların KSE somatizasyon puanları, Grup-3’deki hastaların depresyon, anksiyete ve belirti toplam indeks puanları anlamlı biçimde daha yüksek bulundu. Üç grup arasında aleksitimi düzeyi açısından fark saptanmadı. Sonuç: Yalnız miyofasial ağrılı olan ya da TME hastalığına eklenen miyofasiyal ağrısı olan hastaların psikopatolojik açıdan daha riskli olduğu görülmektedir. Klinisyenlerin bu hastalarda psikopatolojileri dikkate almaları gerekmektedir. Türk Fiz Tıp Re hab Derg 2012;58:9-15.

Objective: The aim of this study was to compare the clinical and psychopathological variables among temporomandibular joint dysfunction syndrome (TMDS) subgroups. Metarials and Methods: In this study, we included two hundred individuals, who appealed to outpatient clinic of the Multidisciplinary Temporomandibular Joint (TMJ) Diagnosis and Management Unit and were diagnosed with TMDS. The subjects were divided into three subgroups: only myofascial pain group (Group-1), only TMJ disorder group (Group-2) and myofascial pain+TMJ disorder group (Group-3). All patients underwent standard TMJ examination. The patients were evaluated with the Brief Symptom Inventory (BSI) and the Toronto Alexithymia Scale (TAS) in terms of psychopathological features. Results: Maximum mouth opening was found significantly lesser in Group-2 than in the other two groups, right and left lateral movements were found significantly lesser in Group-2 than in Group-1. Maximum protrusion was found significantly lesser in Group-3 than in Group-1. In Group-2, teeth clenching/grinding and the effect of stress were significantly less. In comparison with Group-2, BSI somatization scores in Group-1 patients, depression, anxiety,and symptoms total index scores in Group-3 patients were found to besignificantly higher. No difference was found for the level of alexithymia between the groups. Conclusion: The patients with myofascial pain alone or myofascial pain and intercurrent TMJ disorder were found more likely to have a greater psychopathological risk. Clinicians should take into consideration the psychopathologies in these patients. Turk J Phys Med Rehab 2012;58:9-15.