Comparison of effectiveness of stabilization splint, anterior repositioning splint and behavioral therapy in treatment of disc displacement with reduction

Abstract

Amaç: Splint tedavisi birçok temporomandibular eklem rahatsızlığı için etkinliği kanıtlanmış bir tedavi seçeneğidir. Stabilizasyon ve ön konumlandırıcı splintler redüksiyonlu disk deplasmanında genellikle tercih edilen splint tipleridir. Bu çalışmanın amacı redüksiyonlu disk deplasmanı tedavisinde uygulanan davranışsal tedavi, stabilizasyon ve ön konumlandırcı splintlerin tedavi etkinliklerinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Temporomandibular Rahatsızlıklar Teşhis ve Tedavi Kliniği’ne iki yıl içerisinde başvuranlar arasından seçilmiş hastalar çalışmaya dahil edildi (n=105). Hastaların değerlendirilmesinde “Temporomandibular Rahatsızlıklar Araştırma Teşhis Kriterleri” kullanıldı. Hastalara splintlerini yalnızca gece kullanmaları önerildi. Bütün hastalar altı ay boyunca toplam yedi kez kontrol edildi. Kontrollere düzenli devam eden yetmiş iki hasta objektif ve subjektif semptomlardaki değişiklikler açısından değerlendirildi. Bulgular: Bütün tedavi gruplarında hastaların subjektif semptomlarında (kronik disfonksiyonel ağrı derecesi) ve objektif semptomlarında (yardımlı ve yardımsız maksimum ağız açma miktarları, temporomandibular eklem sesleri, kas ve eklemlerde palpasyonda ağrı) iyileşme olduğu görüldü, ancak tedavi grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi. Sonuç: Bu çalışmanın bulguları ışığında davranışsal tedavi, stabilizasyon splinti ve ön konumlandırıcı splintlerin redüksiyonlu disk deplasmanı tedavisinde kullanılabilecek başarılı tedavi alternatifleri olduğu söylenebilir.

Objective: Splint therapy is a proven modality for many types of temporomandibular joint (TMJ) disorders. Stabilization and anterior repositioning splints are often the choice of treatment for disc displacement with reduction. The aim of this study was to compare the efficacy of behavioral therapy, stabilization and anterior repositioning splints in patients with disc displacement with reduction. Materials and Methods: The subjects (n=105) were selected from the patients who were referred to the TMJ Diseases Clinic over a period of two years. The Research Diagnostic Criteria for Temporomandibular Disorders were used for evaluation. The patients were instructed to use their splints only during the night. All patients were scheduled for a total of seven follow-up visits within six months. Seventy-two patients who completed their scheduled visits were examined for subjective and objective symptoms. Results: The subjective symptoms (graded chronic pain scale) and objective symptoms (assisted and unassisted maximum opening, TMJ sounds, muscle and joint palpation tenderness) improved in all treatment groups. However, no significant differences have been observed between the groups. Conclusion: According to the results of this study, it can be concluded that behavioral therapy and splint therapies are both good choices for the treatment of disc displacement with reduction. Turk J Phys Med Rehab 2011;57:25-30.