Linezolid ve dalbavansinin vankomisine dirençli enterokok suşlarına karşı in vitro aktivitesi

Abstract

Günümüzde, tüm dünyada çoğul ilaç direncine sahip gram-pozitif bakterilerin etken olduğu enfeksiyonların oranı giderek artmaktadır. Ayrıca, enterokok suşları arasında glikopeptid antibiyotiklere direncin ortaya çıkması ve giderek yayılması, bu bakterilerin etken olduğu enfeksiyonların tedavisinde kullanılabilecek yeni antimikrobiyallerin geliştirilmesini zorunlu hale getirmiştir. Oksazolidinon grubu antibiyotik olan linezolid ve bir ikinci kuşak yarı sentetik lipoglikopeptid antibiyotik olan dalbavansin, sıklıkla rastlanan antimikrobiyal maddelere dirençli gram-pozitif patojenlerle gelişen enfeksiyonların tedavisi için başlıca seçenekleri oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı, linezolid ve dalbavansinin vankomisine dirençli enterokok (VRE) suşlarına karşı in vitro antimikrobiyal aktivitesini belirlemektir. 2006-2007 yılları arasında İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi kliniklerinde yatan hastaların rektal sürüntü örneklerinden izole edilmiş toplam 100 VRE suşu, çalışma kapsamına alınmıştır. Tüm suşlar, geleneksel yöntemlerle cins düzeyinde tanımlanmıştır. Mikrodilüsyon yöntemiyle yapılan duyarlılık deneylerinde vankomisinin minimum inhibitör konsantrasyonu (MİK) ? 32 ?g/ml olarak saptanmıştır. Linezolid ve dalbavansin duyarlılığının belirlenmesinde de mikrodilüsyon yöntemi uygulanmıştır. Kalite kontrolü için her bir deney serisinde, Staphylococcus aureus ATCC 29213 ve Enterococcus faecalis ATCC 29212 referans suşları kullanılmıştır. Linezolide dirençli suşlarda tür düzeyinde tanımlama, 16S rRNA’nın dizilenmesiyle yapılmış; direnç mekanizmaları ise 23S rRNA’nın dizilenmesiyle araştırılmıştır. İncelenen suşlar için, linezolid ve dalbavansin MİK50, MİK90 ve MİK aralıkları sırasıyla 4, 4, 1-6 ?g/ml ve 32, 64, 0.25-128 ?g/ml olarak bulunmuştur. Linezolide duyarlılık, orta duyarlılık ve direnç oranları ise, aynı sırayla %32, %66 ve %2 olarak saptanmıştır. Linezolide dirençli iki suş Enterococcus faecium olarak tanımlanmış ve sonuçlar Pasteur Enstitüsünde doğrulanmıştır. Bu, Türkiye’de ilk linezolide ve vankomisine dirençli E.faecium suşu bildirimidir. Her iki suşun 23S rRNA geninde G2576T mutasyonu saptanmıştır. Dalbavansin için henüz “Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI)” tarafından bir duyarlılık sınır değeri belirtilmediği için, duyarlılık ve direnç oranları saptanamamıştır. Belirlenen MİK değerlerine göre, linezolid VRE suşlarına karşı en etkili antibiyotik olarak belirlenmiş, dalbavansin ise vankomisinden daha etkili bulunmuştur. Ayrıca, çalışmamızın sonuçları yatan hasta örneklerinden izole edilen VRE suşlarında, linezolid direncinin rutin olarak izlenmesinin gerekliliğini de göstermiştir.

The incidence of infections caused by multidrug resistant gram-positive bacteria is increasing worlwide. In addition, emergence and dissemination of glycopeptide resistance in enterococci has accelerated the need for the development of new antimicrobial agents for treatment. Linezolid which is an oxazolidinone and dalbavancin which is a second-generation, semi-synthetic lipoglycopeptid are important therapeutic options for infections caused by antimicrobial-resistant gram-positive pathogens. The aim of this study was to investigate the in-vitro antimicrobial activity of linezolid and dalbavancin against vancomycin- resistant enterococci (VRE). A total of 100 VRE strains, isolated from rectal swabs of patients hospitalized in Istanbul University Faculty of Istanbul Medicine between 2006-2007 were included in the study. All strains were identified as Enterococcus spp. by conventional methods and had minimum inhibitory concentrations (MICs) of ≥ 32 μg/ml for vancomycin. Vancomycin, linezolid and dalbavancin susceptibility testing was performed by broth microdilution method. For the quality control of the tests, S.aureus ATCC 29213 and E.faecalis ATCC 29212 were included in each run. Molecular identification of linezolid-resistant strains (n= 2) were done by 16S rRNA sequencing and resistance mechanisms were tested by 23S rRNA sequencing. Against VRE strains, MIC50, MIC90 and MIC ranges of linezolid and dalbavancin were found as 4, 4, 1-16 μg/ml and 32, 64, 0.25-128 μg/ml, respectively. Linezolid susceptibility, intermediate susceptibility and resistance rates were found as 32%, 66% and 2% in the same order. Linezolid-resistant two strains were identified as E.faecium, and this data was confirmed by Pasteur Institute. Both of those isolates had G2576T mutations in 23S rRNA genes. Because susceptibility breakpoint for dalbavancin has not been established by Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) yet, susceptibility and resistance rates for dalbavancin were not indicated. According to the MIC results, linezolid was found to be the most effective antibiotic against VRE strains, and dalbavancin was found more effective than vancomycin. Additionally, our results showed that routine susceptibility testing of VRE strains isolated from hospitalized patients to linezolid was required.