The Results of Untethering Procedures with Intraoperative Neuromonitoring: Occult Spinal Dysraphism and Tethered Spinal Cord Secondary to Myelomeningocele

Abstract

INTRODUCTION: Using intraoperative neuromonitoring in both primary and secondary tethered cord operations is accepted as a necessity for a safer operation and guiding surgeon in complex surgeries. METHODS: Twenty four operations which were monitored with three modalities; transcranial motor evoked potentials (TcMEP), free-run electromyography and direct nerve stimulations. In group 1, there were 14 patients underwent tethered cord operations due to occult spinal dysraphism, in group 2 there were 10 patients underwent tethered cord operations secondary to previous myelomeningocele repair. RESULTS: TcMEP responses of lower extremity were elicited in 92 % in group 1, 80 % in group 2. TcMEP responses of anal sphincter were elicited in 83 % in group 1, 60 % in group 2. No TcMEP change was observed during the surgeries in both group. Postoperative urodynamic results of both group were improved in 1 year period (78 % in group 1, 43 % in group 2). In patients with hypoactive bladder, we could not take anal sphincter responses in TcMEP. DISCUSSION and CONCLUSION: Untethering of spinal cord both in asymptomatic occult spinal dysraphism and TCS secondary to MMC, can improve impaired urodynamic results. Intraoperative neuromonitoring and direct stimulation provides information for a safer surgery and guide surgical maneuvers especially in secondary untethering. Intraoperative neurophysiological monitoring is beneficial for operations of MMC patients with neurological deficits, to preserve their residual motor functions. Since anal sphincter functions are correlated with bladder functions, it is possible to get no anal sphincter TcMEP response if patient has hypoactive bladder.

GİRİŞ ve AMAÇ: İntraoperatif nöromonitörizasyon, hem primer hem de sekonder gergin omurilik operasyonlarında, operasyonun daha güvenli gerçekleşmesi ve kompleks operasyonlarda cerraha yol göstermesi adına bir gereklilik olarak kabul edilir. Bu makalede, çocuklarda iki farklı operasyonun nöromonitörizasyon sonuçları ve postoperatif klinik değişimleri yer almaktadır: okült spinal disrafizm ve geçmiş myelomeningosel onarımına sekonder gergin omurilik. YÖNTEM ve GEREÇLER: Yirmi dört operasyon üç modalite ile monitörize edildi: transkraniyal motor uyarılmış potansiyeller (TcMEP), sürekli elektromiyografi (EMG) ve direkt sinir stimülasyonu (DNS). Grup 1’de okült spinal disrafizme bağlı gergin omurilik operasyonu geçirmiş 14 hasta, grup 2’de geçmiş myelomeningosel onarımına sekonder gergin omurilik operasyonu geçirmiş 10 hasta bulunuyordu. BULGULAR: Alt ekstremitelerden TcMEP yanıt elde etme oranı grup 1’de %92, grup 2’de %80 olarak bulundu. Anal sfinkterden TcMEP yanıt elde etme oranı grup 1’de %83, grup 2’de %60 olarak bulundu. Her iki grupta da operasyonlar esnasında TcMEP değişikliği görülmedi. Her iki grubun postoperatif ürodinami sonuçları 1 yıl periyodu içerisinde iyileşti (grup 1’de %78, grup 2’de %43). Hipoaktif mesaneli hastalarda TcMEP’te anal sfinkter yanıtları alınamadı. Yeni ya da kötüleşmiş postoperatif nörolojik defisit görülmedi. TARTIŞMA ve SONUÇ: Hem asemptomatik okült spinal disrafizm hem de MMC’ye sekonder TCS’de spinal kordun serbestleştirilmesi bozulmuş ürodinami sonuçlarını iyileştirebilir. İntraoperatif nöromonitörizasyon ve direkt stimülasyon daha güvenli bir ameliyat için bilgi sağlayabilir ve özellikle sekonder serbestleştirmede cerrahi manevraları yönlendirebilir. İntraoperatif nörofizyolojik monitörizasyon, kalan motor fonksiyonları korumak adına nörolojik defisitli MMC hastalarının operasyonlarında yararlıdır. Anal sfinkter fonksiyonları ile mesane fonksiyonları arasında korelasyon olduğundan hasta hipoaktif mesaneye sahipse anal sfinkterden TcMEP yanıtı alınamayabilir.