Glenohumeral eklem instabilitelerinde, manyetik rezonans görüntüleme ve magnetik rezonans artrografi yöntemlerinin karşılaştırılması

Abstract

Klinik olarak anterior, posterior ve çok yönlü tekrarlayan omuz instabilités! ön tanısı alan 47 olgu Magnetik Rezonans (MR) ve Magnetik Rezonans Artrografi (MRA) ile incelendi. Olgularda hem MR, hem de MRA inceleme ile humérus başı, eklem kapsülü, glenohumeral ligamanlar, glenoid lab-rum ve komşu kemik yapılar değerlendirildi. Olgulardan 15'inde yapılan artroskopik inceleme, 1 olguda uygulanan açık cerrahi sonuçları MR ve MRA sonuçları ile karşılaştırıldı. 10 olguda MRA ile Artroskopi bulguları ve 1 olguda MRA ve açık cerrahi sonuçlan uyumlu idi. MRA ile Bankart lezyon tanısı alan 20 olgunun 16'smda MR ile aynı tanı konabildi. MRA ile 17 olguda labral lezyon saptanabilirken MR ile ancak lezyonların 7'si tanınabildi. MRA ile rahatlıkla değerlendirilebilen kapsül tipleri MR ile değerlendirilemedi Hill-Sachs lezyon ve rotator cuf tendon patolojileri her iki yöntem ile de eşit oranda tanındı. Sonuç olarak MRA'nın gleno-humeral instabilité olgularında artroskopi ve açık cerrahi öncesi uygulanması gereken primer tanı yöntemi olduğu sonucuna varılmıştır.

47 patients, who were suffering from anterior, posterior or multidirectional shoulder joint instability, were evaluated by MR and MR-Arthography. In all patients, humeral head, joint capsule, glenohumeral ligaments, glenoid labrum and neigboring bony structures were assessed. Fifteen subjects underwent arthroscopic and one .patient underwent surgical exploration. All the surgical and arthros-copical data were corraleted with MRI and MRA findings. In 10 subjects examined by arthroscopy and in the case operated surgically, all the findings were compatible with the data obtained by MRA. In 16 of the 20 cases with Bankard lesions proved by MRA, the same diagnosis could also be made by conventional MRI. MRA could detect labral lesions in 17 cases. But the same diagnosis could be made by MRI in only 7 patients. The joint capsule types, which can be easily evaluated by MRA, could not be visualised by MRI. The sensitivity of MRI and MRA for Hill-Sachs lesions and rotator cuff pathologies were the same. It is concluded that MRA is the primary imaging modality of choice in cases of glenohumeral joint instability before undergoing shoulder joint arthroscopy or open surgical exploration.