Yenidoğan brakial pleksus palsisi

Abstract

Obstetrik brakial pleksus palsisi doğum sırasında brakial pleksusun hasarlanmasıyla kolda görülen flask bir paralizidir ve önemli bir neonatal morbidite nedenidir. Hastada ilk iki haftada iyileşme görülmesi iyi prognoza işarettir, ancak iki haftadan sonra başlayan iyileşmede tam bir düzelme elde etmek zordur. Obstetrik brakial pleksus palsisinin değerlendirilmesi ve tanısında yüksek rezolüsyonlu manyetik rezonans görüntüleme en iyi araçtır. Elektrodiagnostik inceleme ise yaralanma zamanı, derecesi, prognozu ve lokalizasyonu konusunda bilgi vermektedir. Temel tedavi yöntemleri düzenli ev programlarıyla beraber olan fizik tedavi ve/veya iş-uğraşı terapisidir. Bazı brakial palsili çocuklarda elektriksel stimulasyon ve botulinum toksin injeksiyonu gibi cerrahi dışı girişimler iyileşmeye yardım etmektedir. Az sayıda hasta erken dönemde cerrahi girişimden yararlanabilmektedir. Temel olarak tedavide önemli nokta multidisipliner yaklaşım ve sonuçların dikkatli değerlendirilmesidir.

Obstetrical brachial plexus palsy is defined a flaccid paresis of an arm at birth with an injury to the brachial plexus and a serious form of neonatal morbidity. Rate of recovery in the first two weeks is a good indicator of final outcome whereas complete recovery is unlikely if no improvement is noted in the first 2 weeks of life. High-resolution magnetic resonance imaging is the best procedure for evaluating and diagnosis of obstetrical brachial plexus palsy. Electrodiagnostic studies can provide data for timing, degree, prognosis and localization. The mainstay of treatment is physical and/or occupational therapy together with a regular home exercise program. Non-surgical procedures like electrical stimulation and botulinum toxin injections may prove effective in some brachial palsy children. A few patients may benefit from surgery in the early stages. The most important factor in treatment is a multidisciplinary approach with careful evaluation of outcome.