Parkinson hastalığı ve rehabilitasyonu

Abstract

Parkinson hastalığı, bradikinezi, rijidite, istirahat tremoru ve postüral instabilite ile karakterize, kronik progresif dejeneratif bir hareketbozukluğudur. Bu temel bulgular dışında fleksiyon postürü, mimiklerde azalma, dizartri, yürürken kol salınımı kaybı gibi sekonder motor belirtiler ve kognitif bozukluklar, otonomik düzensizlikler, demans, uyku bozuklukları, ağrı, koku alma bozukluğu gibi belirtiler de Parkinson hastalığında görülebilir. Parkinson hastalığının temel nöropatolojik bulgusu substansia nigrada bulunan dopaminerjik nöronların kaybı ve sitoplazmik eosinofilik Lewy cisimciklerinin varlığıdır. Hastalık patogenezinden genetik ve çevresel faktörler birlikte sorumlu tutulmaktadır. Medikal tedavi hastalığın motor semptomlarını kontrol altına alırken rehabilitasyon yaklaşımları hastaların yaşam kalitesinin ve fonksiyonel kapasitelerinin iyileştirilmesi açısından önem taşır. Hastalığın erken evrelerinde rehabilitasyon programına başlanmalı, her hastaya göre bireysel program hazırlanarak tedavide süreklilik hedeflenmelidir. Türk Fiz Tıp Rehab Derg 2011;57:38-44. Anahtar Kelimeler: Parkinson hastalığı, patogenez, belirtiler, tedavi, Rehabilitasyon

Parkinson’s disease is a chronic progressive neurodegenerative movement disorder, characterized by bradykinesia, rigidity, rest tremor and postural instability. In addition to these cardinal motor symptoms, secondary motor symptoms (e.g. flexion posture, hypomimia, dysarthria, loss of arm swing) and non-motor symptoms (e.g. cognitive impairments, autonomic disturbances, dementia, sleep disorders, pain, hyposmia) appear in Parkinson’s disease. The neuropathologic features of Parkinson’s disease are dopaminergic neuronal loss in the substantia nigra and the presence of cytoplasmic eosinophilic Lewy bodies. Genetic susceptibility and environmental factors share the responsibility in the pathogenesis of the disease. Although medical therapy may provide an effective control of motor symptoms, rehabilitation is an important treatment approach for improvement of quality of life and functional capacity of the patients. Individual rehabilitation program should be initiated in the early stages of the disease and treatment continuity should be targeted.Turk J Phys Med Rehab 2011;57:38-44.