The relationship between inotropic support therapy and central partial pressure of venous-arterial carbon dioxide after cardiopulmonary bypass

Abstract

Background: This study aims to investigate the effects of partial pressure of venous-arterial carbon dioxide changes in the early period after cardiopulmonary bypass in patients who did or did not receive inotropic support therapy and the effect of these changes on tissue perfusion. Methods: A total of 100 consecutive patients (70 males, 30 females; mean age 61.8±2.3 years; range, 20 to 75 years) who underwent open heart surgery were divided into two groups as those who did not receive any inotropic agent (group 1, n=50) and those who received at least one inotropic agent (group 2, n=50) during the early postoperative period. Heart rate, blood oxygen saturation level, mean arterial pressure, central venous pressure and urine volume, lactate and base excess levels were recorded during the postoperative first 24 hours. At the same timeframe, partial pressure of venous-arterial carbon dioxide level was calculated from central venous and peripheral blood samples. Results: In both groups, partial pressure of venous-arterial carbon dioxide were significantly higher in the postoperative fourth hour compared with basal values. This significant difference continued for the postoperative first 24 hours. Partial pressure of venous-arterial carbon dioxide in group 2 was significantly higher at the 12th-hour measurement (p=0.002). Lactate levels at zeroth and eighth hours were significantly higher in group 2 (p=0.012 and p=0.017, respectively). Fourthhour urine excretion volumes were significantly lower in group 1 (p=0.010). Mean arterial pressure at zeroth, 12th and 20th hours was significantly higher in group 2 (p=0.001, p=0.016, and p=0.027, respectively). At the eighth-hour measurement, a positive weak relationship was detected between partial pressure of venousarterial carbon dioxide and lactate levels (r=0.253 and p=0.033). Conclusion: This study demonstrated that partial pressure of venous-arterial carbon dioxide increased in the first few hours and remained to be high for 24 hours after cardiopulmonary bypass independently of the use of inotropic support. However, in the postoperative period, even after lactate and base excess levels return to baseline values, partial pressure of venous-arterial carbon dioxide may continue to remain at high values, which may indicate impaired perfusion in some tissues.

Amaç: Bu çalışmada kardiyopulmoner baypas sonrası erken dönemde inotropik destek tedavisi alan veya almayan hastalarda parsiyel venö-arteriyel karbondioksit basıncı değişikliklerinin etkileri ve bu değişikliklerin doku perfüzyonu üzerindeki etkisi araştırıldı. Çalışma planı: Açık kalp cerrahisi geçiren toplam 100 hasta (70 erkek, 30 kadın; ort. yaş 61.8±2.3 yıl; dağılım, 20-75 yıl) ameliyat sonrası erken dönemde herhangi bir inotropik ajan almayanlar (grup 1, n=50) ve en az bir inotropik ajan alanlar (grup 2, n=50) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Ameliyat sonrası ilk 24 saatte kalp atım hızı, kan oksijen satürasyonu düzeyi, ortalama arteriyel basınç, santral venöz basınç ve idrar hacmi, laktat ve baz açığı düzeyleri kaydedildi. Aynı zaman diliminde, parsiyel venö-arteriyel karbondioksit basıncı düzeyi santral venöz ve periferik kan örneklerinden hesaplandı. Bulgular: Her iki grupta parsiyel venö-arteriyel karbondioksit basıncı ameliyat sonrası dördüncü saatte bazal değerlere göre anlamlı olarak daha yüksek idi. Bu anlamlı farklılık ameliyat sonrası ilk 24 saat boyunca devam etti. Grup 2’de parsiyel venö-arteriyel karbondioksit basıncı 12. saat ölçümünde anlamlı olarak daha yüksek idi (p=0.002). Grup 2’de laktat düzeyleri sıfırıncı ve sekizinci saatte anlamlı olarak daha yüksek idi (sırasıyla, p=0.012 ve p=0.017). Grup 1’de idrar atılım hacimleri dördüncü saatte anlamlı olarak daha düşük idi (p=0.010). Grup 2’de ortalama arteriyel basınç sıfırıncı, 12. ve 20. saatte anlamlı olarak daha yüksek idi (sırasıyla, p=0.001, p=0.016 ve p=0.027). Sekizinci saat ölçümünde, parsiyel venö-arteriyel karbondioksit basıncı ve laktat düzeyleri arasında pozitif zayıf bir ilişki saptandı (r=0.253 ve p=0.033). Sonuç: Bu çalışma, kardiyopulmoner baypas sonrasında parsiyel venö-arteriyel karbondioksit basıncının inotropik destek kullanımından bağımsız olarak ilk birkaç saat yükseldiğini ve 24 saat yüksek kalmaya devam ettiğini gösterdi. Ancak ameliyat sonrası dönemde laktat ve baz açığı düzeylerinin normale dönmesinden sonra bile parsiyel venö-arteriyel karbondioksit basınç yüksek değerlerde kalmaya devam edebilir ve bu durum bazı dokularda bozulmuş perfüzyona işaret edebilir.