Visual Evoked Potentials in Euthyroid Hashimoto’s Thyroiditis

Abstract

Objective: Hashimoto’s thyroiditis (HT) is an autoimmune disease in which neurological involvement is not uncommon. This study aimed to explore the presence of visual evoked potential (VEP) changes as an indicator of subclinical central nervous system involvement in euthyroid HT patients without obvious neurologic findings. Methods: Thirty HT patients with normal neurological examination and thirty healthy controls were included. VEPs were recorded by using pattern?reversing black and white checkerboard with monocular testing. P100, N75 and N135 (ms) peak latencies, and P100 amplitudes of right (R) and left (L) eyes in each group were compared. Results: There was no significant difference between the groups for age. The mean of the P100 (R: 108.13±4.3, L: 108.2±4.4 ms), N75 (R: 79.23±6.03, L: 80.2±5.78 ms) and N135 (R: 141.8±11.2, L: 142.4±10.2 ms) latencies, and the P100 amplitude (R: 6.71±4.16, L: 6.6±3.9 µV) in the HT group were not significantly different from P100 (R: 107.2±3.8, L: 107.7±4.36 ms), N75 (R: 79.9±5.5, L: 78.9±6.17 ms), N135 (R: 140.3±8.4, L: 141.9±9.7 ms) latencies and P100 amplitude (R: 8.20±3.32, L: 6.9±2.9 µV) in the control group. Also, there was no significant correlation between P100 latencies and thyroid specific antibody levels in the HT group. Conclusion: This result may be due to the fact that HT does not significantly affect the optic nerve and visual pathways, or that VEP is an inadequate technique to demonstrate possible involvement.

Amaç: Hashimoto tiroiditi (HT), nörolojik tutulumun eşlik edebildiği otoimmün bir hastalıktır. Söz konusu tutulumun ötiroid hastalarda subklinik olarak ortaya çıkabileceği öne sürülmektedir. Bu çalışmada, objektif nörolojik bulgusu olmayan ötiroid HT hastalarında merkezi sinir sisteminin (MSS) olası tutulumunun bir göstergesi olarak, görsel uyarılmış potansiyellerdeki (VEP) değişikliklerin varlığı incelenmiştir. Yöntemler: Nörolojik muayenesi normal olan 30 HT ve 30 sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edilmiştir. VEP kaydı dama taşı “patern reversal” kullanılarak yapılmış, her iki grubun, sağ ve sol göz P100, N75 ve N135 dalgalarının tepe latansları ve P100 amplitüd değerleri karşılaştırılmıştır. Bulgular: Gruplar arasında yaş açısından anlamlı fark bulunmamıştır. Dahil etme kriterlerine uygun erkek hasta mevcut olmadığından, kontrol grubu da sadece kadınlardan oluşturulmuştur. HT grubunun P100 (R: 108.13±4.3, L: 108.2±4.4 ms), N75 (R: 79.23±6.03, L: 80.2±5.78 ms), N135 (R: 141.8±11.2, L: 142.4±10.2 ms) tepe latansları ve P100 amplitüdü (R: 6.71± 4.16, L: 6.6±3.9 µV) ile kontrol grubunun P100 (R: 107.2±3.8, L: 107.7±4.36 ms), N75 (R: 79.9±5.5, L: 78.9±6.17 ms), N135 (R: 140.3±8.4, L: 141.9±9.7 ms) tepe latansları ve P100 amplitüdü (R: 8.20±3.32, L: 6.9±2,9 µV) arasında anlamlı fark bulunmamıştır. Tiroid spesifik antikorlar ile P100 tepe latansları arasında da anlamlı bir korelasyon saptanmamıştır. Sonuç: HT ve kontrol gruplarına ait VEP değerleri arasında anlamlı bir fark bulunmamasının, HT’nin optik sinir ve görsel yolakları belirgin şekilde etkilememesinden, yahut VEP tekniğinin hastalardaki olası MSS tutulumunu göstermede yeterli hassasiyete sahip olmamasından kaynaklanıyor olabileceği düşünülmüştür.