Evli bireylerde ilişki özyeterlik, evlilik doyumu ilişkisi ve etkili iletişim becerilerinin aracı rolü üzerine bir araştırma

Abstract

Bu çalışma; Evli bireylerde ilişki özyeterlik, evlilik doyumu ilişkisi ve etkili iletişim becerilerinin aracı rolündeki ilişkiyi incelemeyi amaçlamıştır. Bu araştırmanın çalışma grubunu 242 birey (134 kadın, 108 erkek) oluşturmaktadır. Araştırma nicel, ilişkisel tarama modeli kullanılarak yapılmıştır. Araştırma katılımcıları her çiftten bir kişi alınacak şekilde, veriler kolayda örneklem yöntemi ile toplanmıştır. Çalışmada; kişisel bilgi formu ve "İlişki Özyeterlik"; "Evlilik Yaşamı"; "Etkili İletişim Becerileri" ölçekleri kullanılmıştır. Analizlerde demografik değişkenlerden yaşa, cinsiyete, çalışma durumuna, evlilik süresine, flört süresine ve evde hayvan olma durumuna göre istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Ayrıca ilişki özyeterlik ve evlilik doyumu arasında pozitif yönlü anlamlı ilişki bulunmuştur. İlişki özyeterliğin alt boyutu olan duygusal kontrol ile evlilik doyumu arasında etkili iletişim becerilerinin alt boyutlarından kendini tanıma-kendini açma ve empatinin aracı etkisi olduğu görülmüştür. İlişki özyeterliğin alt boyutu olan farklılaşma ile evlilik doyumu arasında etkili iletişim becerilerinin alt boyutlarından kendini tanıma-kendini açma, empati ve egoyu geliştirici dilin aracı etkisi olduğu görülmüştür. Sonuç olarak evli bireylerde ilişki özyeterliğin evlilik doyumu üzerinde etkili bir faktör olduğu görülmüştür. Etkili iletişim becerilerinin de ilişki özyeterlik ile evlilik doyumu arasındaki ilişkiyi etkileyen bir rolü olduğu görülmüştür. Bu nedenle evli bireylerde evlilik doyumunun arttırılması için ilişki özyeterlik ve etkili iletişim becerilerini geliştirmeye yönelik çalışmaların yapılması önerilebilir.

In this study; It aimed to examine the relationship between relationship self-efficacy, marital satisfaction and the mediating role of effective communication skills in married individuals. The study group of this research consists of 242 individuals (134 women, 108 men). The research was conducted using a quantitative, relational survey model. The data were collected by convenience sampling method so that the participants of the study were one person from each couple. In the study; personal information form, "Relationship Self-Efficacy"; "Marriage Life"; "Effective Communication Skills" scales was used. In the analyzes, statistically significant differences were found according to demographic variables such as age, gender, employment status, duration of marriage, dating period and having a pet. In addition, a positive and significant relationship was found between self-efficacy and marital satisfaction. It has been observed that self-recognition-self-disclosure and empathy which are sub-dimensions of effective communication skills have mediating effect on the relationship between relationship self-efficacy sub-dimension, emotional control and marital satisfaction. It has been observed that effective self-recognition-self-disclosure, empathy and ego-enhancing language which are communication skills sub-dimensions, have mediating effect on the relationship between relationship self-efficacy sub-dimension, differentiation and marital satisfaction. As a result, it was seen that relationship self-efficacy is an effective factor on marital satisfaction in married individuals. It was seen that effective communication skills have a role in affecting the relationship between relationship self-efficacy and marital satisfaction. Therefore, in order to increase marital satisfaction in married individuals, it recommended to carry out studies to improve relationship self-efficacy and effective communication skills.