THE SELF- MANAGEMENT EDUCATION OF PATIENTS WITH TYPE 2 DIABETES

Abstract

People with type 2 DM are more vulnerable due to various forms of both short-term and long-term complications that frequently lead to premature death. Diabetes mellitus (DM) is a complex disease that is chronic and requires active participation, and therefore, people with the disease, their families and caregivers need to make therapeutic decisions to ensure adequate management of the condition in all stages of the disease. Therapeutic Patient Education (TPE) is considered a crucial factor for both patients with diabetes and those with prediabetes who are at high risk of developing diabetes. This process includes the needs, values and experiences of people with diabetes or prediabetes and should be conducted in accordance with evidence-based care. The outlines of the Therapeutic Patient Education (TPE) are reported in the National Standards for Self-Management Education, the Joint Report of the American Diabetes Association, the American Association of Diabetes Educators, the Nutrition and Dietetics Academy, and the International Standards of the IDF. Both strengthening people with diabetes and developing their self-management skills through lifestyle changes are important in individual management. Self-management has an important place in diabetes management since it increases the quality of life of the individual with diabetes by providing metabolic control and reduces the risks such as complication risk, hospitalization and death. The important issue in the individual implementation of the management is that is performed through planned education in accordance with international standards by taking into account personal characteristics such as age, gender, health history, past experiences, knowledge of disease, family support, and economic status in accordance with the individual's needs. Education should be organized so that it would include culturally-appropriate and patient-centered strategies that are based on theoretical foundations and evidence and take into account the complex nature of the disease and the individual's ability to integrate with his/her social, family and cultural environment.

Tip 2 DM’li insanlar, siklikla erken ölümlere yol açan hem kisa hem de uzun vadeli komplikasyonlarin çesitli formlari nedeniyle daha savunmasizdirlar. Diabetes mellitus kronik ve aktif katilim gerektiren karmasik bir hastaliktir ve bu nedenle hastaliga sahip kisilerin, ailelerin ve bakicilarin, hastaligin her asamasinda durumun yeterli yönetimini saglamak için terapötik kararlar almasi gerekir. Terapötik Hasta Egitimi (TPE), hem diyabetli hastalar hem de diyabet gelisme riski yüksek olan prediyabetli hastalar için çok önemli bir unsur olarak kabul edilir. Bu süreç, diyabetli veya prediyabetli kisilerin ihtiyaçlarini, degerlerini ve deneyimlerini içerir ve kanita dayali bakim dogrultusunda yürütülmelidir. Terapötik Hasta Egitimi' nin ana hatlari, Ulusal Öz Yönetim Egitimi Standartlari'nda, Amerikan Diyabet Dernegi'nin Ortak Raporu’nda, Amerikan Diyabet Egitimcileri Dernegi’nde, Beslenme ve Diyetetik Akademisi’nde ve Uluslararasi Diyabet Federasyonu'nun Uluslararasi Standartlari’nda bildirilmistir. Diyabetli bireylerin hem güçlendirilmesi hem de yasam tarzi degisiklikleri yolu ile öz yönetim becerilerinin gelistirilmesi bireysel yönetimde önem teskil etmektedir. Öz yönetim, diyabetli bireyin metabolik kontrolü saglayarak yasam kalitelerini arttirdigi, komplikasyon riski, hastaneye yatis ve ölüm gibi riskleri azalttigi için diyabet yönetiminde önemli bir yere sahiptir. Yönetimin bireysel olarak uygulanmasinda önemli olan bireyin ihtiyaçlari dogrultusunda yas, cinsiyet, saglik öyküsü, geçmis deneyimler, hastalik bilgisi, aile destegi ve ekonomik durum gibi kisisel özellikleri de hesaba katilarak uluslararasi standartlar dogrultusunda planlanmis egitimler yardimiyla gerçeklestirilmesidir. Egitimin, hastaligin karmasik yapisini, bireyin sosyal, aile ve kültürel çevresiyle bütünlesebilmesini hesaba katan teorik temellere ve kanita dayali, kültüre uygun ve hasta merkezli stratejileri içerecek sekilde düzenlenmelidir.