The effects of subacute deltamethrin exposure on rat liver:histochemical, immunohistochemical, and biochemical study

Abstract

Objectives: This study aims to determine deltamethrin’s effects on early diagnosis of toxicity and liver toxicity markers in an animal model. Materials and methods: A total of 36 male rats weighing 200-220 gram were separated into four groups. Group 1 rats were given deltamethrin 15 mg/kg/day, group 2 rats were given deltamethrin 30 mg/kg/day, group 3 rats were given deltamethrin 60 mg/kg/day, and group 4 rats (control group) were given 0.9% sodium chloride 1 mL/kg/day for 30 days by oral gavage. Results: Deltamethrin ingestion resulted in edema, nuclear hypertrophy, and parenchymal and stromal inflammation on the histopathological examination. Malondialdehyde levels increased and glutathione levels decreased when compared with the control group as the treatment döşe increased. Alanine transaminase levels increased significantly when compared with the control group. The changes correlated directly with increasing dose. Conclusion: Deltamethrin usage causes liver toxicity in a dose dependent manner on rats. This toxicity is observed both biochemically and histopathologically. Liver biomarkers and oxidative stress parameters can effectively be used for potential toxicity monitorization.

Amaç: Bu çalışmada bir hayvan modelinde deltametrinin toksisitenin erken tanısı ve karaciğer toksisitesi göstergeleri üzerindeki etkileri değerlendirildi. Gereç ve yöntemler: İki yüz-iki yüz yirmi gram ağırlığında toplam 36 erkek sıçan dört gruba ayrıldı. Grup 1 sıçanlarına deltametrin 15 mg/kg/gün, grup 2 sıçanlarına deltametrin 30 mg/kg/gün, grup 3 sıçanlarına deltametrin 60 mg/kg/gün ve grup 4 sıçanlarına (kontrol grubu) %0.9 sodyum klorür 1 mL/kg/ gün 30 gün boyunca oral gavaj yolu ile verildi. Bulgular: Histopatolojik incelemede deltametrin sindirimi ödem, nükleer hipertrofi ve parankimal ve stromal enflamasyon ile sonuçlandı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, tedavi dozu arttıkça malondialdehid düzeyleri arttı ve glutatyon düzeyleri azaldı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, alanin transaminaz düzeyleri anlamlı şekilde arttı. Değişiklikler artan doz ile doğrudan ilişki idi. Sonuç: Sıçanlarda deltametrin kullanımı doza bağımlı olarak karaciğer toksisitesine yol açmaktadır. Bu toksisite hem biyokimyasal hem histopatolojik olarak gözlemlenmektedir. Karaciğer biyogöstergeleri ve oksidatif stres parametreleri olası toksisite monitörizasyonunda etkili şekilde kullanılabilir.